Seviniyorum :)

Stüdyodayım.
Canım kendi masama oturmak istemedi, böyle zamanlarda kullandığım masadayım.
Bilgisayarım açık: evet yine aynı programı kullanıyorum.
Bir tarafımda şeffaf tutkal (patex) duruyor,öbür tarafımda hızlandırıcı spreyi.
Karton, tel, makas, maket bıçağı, yan keski, cetvel, bant ve kalem dağılmış duruyor masada.
Sanki hepsi bitse artık şu iş diyor.
Maket yapıyorum tabii ki :)
Parmaklarım patex kaplanmış, saçlarım elime geçen ilk toka ile toplanmış.
Susadım ama kantine gitmeyi vakit kaybı olarak görüyorum.
Tuvalete gitmeliyim ama aynadaki yansımama bakmaya cesaret edemeyeceğimi biliyorum.
Telefonumun ışığı yanıp sönüyor. Belli ki bir mesajım veya cevapsız aramam var. Ellerim bu haldeyken bakamam.
Aklımdan geçen en önemli düşünce, belki de tek düşünce: şu teli bir yapıştırabilsem :)
Veeee maket bitiyor, yeniden çevremi algılamaya başlıyorum.
Maket yapmayı sevdiğime karar veriyorum, çünkü o anlarda başka hiçbir şeyi kafama takmıyorum. En mutlu, en özgür, en korkusuz olduğum anlar, işte o anlar :)
Yaklaşan jurimi düşünüyorum, seviniyorum haliyle :) 
Bol bol maket yapacağım :D
16.03.12 16:00

Hayat Güzel!

İçimden bir ses "Git!" dedi, "Git!".

Gidilecek yer belliydi!

Her zaman belli olmaz mıydı zaten?

Asıl belirsizlik yolda karşıma çıkanlar ve benim duygularımdı.

Hayat, farklı oyunlar oynuyordu yine...

Kararsızlık içinde bırakıyordu beni...

Zaten hayatı güzel kılan da bu kararsızlıklar, belirsizlikler değil miydi?

O zaman yine hayat güzeldi!

Her zamanki gibi çok güzeldi!
Ya da yine ben kendimi kandırıyordum!
Kesin olan: "zaman" dı
Yine zamana bırakılacaktı her şey...

Frida'dan Diego'ya

Çok yakın bir arkadaşım sayesinde okuduğum bu metin ara ara okutuyor kendini...

Frida'dan Diego'ya

Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
Her sabah benimle uyanmak istemediğini geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.
Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden "sen" olduğun için vazgeçtim.
Bencil olduğun için vazgeçtim.
Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgecmem için yeterli değildi çünkü sevgim yüceydi.
Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.


Frida Kahlo